مراقبت واستفاده از انگشتر فیروزه

به عنوان یک سنگ قیمتی، فیروزه محدودیت‌های خود را دارد: این سنگ نسبتاً شکننده بوده و حساس به گرما و آسیب شیمیایی می‌باشد. فیروزه به طور متوسط حاوی ۱۸ تا ۲۰ درصد آب می‌باشد و وقتی سنگ حرارت داده می‌شود (شاید موقع نصب آن بر روی طلا و هنگام حرارت دادن جواهر توسط جواهرساز)، آب آن به تدریج از دست می‌رود تا جایی که در دمای ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد، یکپارچگی ساختاری سنگ از بین می‌رود.
برخی از فیروزه‌های استخراج شده دارای چنان ساختار خوب و طبیعت متراکمی هستند که به خوبی پولیش می‌خورند و دارای حداقل تخلخل می‌باشند. به این دلایل، اکثر فیروزه‌هایی که امروزه در بازار یافت می‌شوند با استفاده یکی از شیوه‌های ذکر شده بهسازی می‌شوند. حتی فیروزه‌های طبیعی درجه یک نیز غالباً به سطح آن‌ها پوششی از پارافین داده می‌شود. روغن‌های مخصوص پوست و مواد آرایشی بهداشتی، اولین متهمان در تغییر و تیره نمودن رنگ سنگ‌های فیروزه می‌باشند.